همه ما می دانیم که یک شبکه از دستگاه های نوری مختلف تشکیل شده است و فرستنده و گیرنده های فیبر نوری درجه صنعتی بخش مهمی از آن هستند.با این حال، از آنجایی که حداکثر فاصله انتقال کابل شبکه (جفت پیچ خورده) که اغلب استفاده می کنیم دارای محدودیت های زیادی است، حداکثر فاصله انتقال جفت پیچ خورده عمومی 100 متر است.بنابراین، هنگامی که ما شبکه های بزرگتر را تنظیم می کنیم، باید از تجهیزات رله استفاده کنیم.البته از انواع دیگر خطوط نیز می توان برای انتقال استفاده کرد، مثلا فیبر نوری انتخاب خوبی است.فاصله انتقال فیبر نوری بسیار طولانی است.به طور کلی، فاصله انتقال فیبر تک حالته بیش از 10 کیلومتر است و فاصله انتقال فیبر چند حالته می تواند تا 2 کیلومتر برسد.هنگام استفاده از فیبرهای نوری، ما اغلب از فرستنده و گیرنده های فیبر نوری درجه صنعتی استفاده می کنیم.بنابراین، فرستنده های نوری درجه صنعتی دقیقا چگونه به شبکه دسترسی دارند؟

هنگام اتصال فرستنده‌های فیبر نوری درجه صنعتی به شبکه، کابل‌های نوری باید ابتدا از فضای باز وارد شوند.کابل نوری باید در جعبه کابل نوری که جعبه ترمینال است ذوب شود.همجوشی کابل های نوری نیز یک امر دانشی است.لازم است کابل های نوری را جدا کرده، فیبرهای نازک کابل های نوری را با پیگتیل ها فیوز کرده و پس از همجوشی در جعبه قرار دهید.پیگتیل باید بیرون کشیده شود و به ODF (نوعی قفسه، متصل به کوپلر) وصل شود، سپس آن را با کوپلر به جامپر متصل کنید و در نهایت جامپر را به فرستنده و گیرنده فیبر نوری صنعتی وصل کنید.دنباله اتصال بعدی روتر—-سوئیچ—-LAN—- میزبان است.به این ترتیب فرستنده و گیرنده فیبر نوری درجه صنعتی به شبکه متصل می شود.