Endüstriyel sınıf fiber optik alıcı-vericinin çipi, tüm cihazın çekirdeğidir.Bu ve bazı donanım cihazları, endüstriyel sınıf fiber optik alıcı-vericinin performansının ve ömrünün gereksinimleri karşılayıp karşılamadığını belirler. Peki, fotoelektrik ortam dönüştürme çipinin spesifik performansı nelerdir? Anlamak için JHA TECH'i takip edelim, herkesin bir fikri olduğunu umuyoruz. endüstriyel sınıf fiber optik alıcı-vericilerin daha derin anlaşılması!

1. Ağ yönetimi işlevi

Ağ yönetimi yalnızca ağ verimliliğini artırmakla kalmaz, aynı zamanda ağ güvenilirliğini de garanti eder.Bununla birlikte, ağ yönetimi işlevlerine sahip fiber optik alıcı-vericileri geliştirmek için gereken insan gücü ve malzeme kaynakları, ağ yönetimi olmayan benzer ürünlerden çok daha fazladır; bu da temel olarak dört açıdan yansıtılmaktadır: donanım yatırımı, yazılım yatırımı, hata ayıklama çalışması ve personel yatırımı.

Optik fiber alıcı-vericinin ağ yönetimi fonksiyonunu gerçekleştirmek için, ağ yönetimi bilgilerini işlemek üzere alıcı-vericinin devre kartı üzerinde bir ağ yönetimi bilgi işlem ünitesinin yapılandırılması gereklidir.Bu ünite aracılığıyla, medya dönüştürme çipinin yönetim arayüzü, yönetim bilgilerini elde etmek için kullanılır ve yönetim bilgileri, ağdaki sıradan verilerle paylaşılır.Veri kanalı.Ağ yönetimi işlevlerine sahip fiber optik alıcı-vericiler, ağ yönetimi olmayan benzer ürünlere göre daha fazla türde ve sayıda bileşene sahiptir.Buna bağlı olarak kablolama karmaşıktır ve geliştirme döngüsü uzundur.

(1) Yazılım yatırımı
Ağ yönetimi işlevlerine sahip endüstriyel sınıf optik alıcı-vericilerin araştırılması ve geliştirilmesi için donanım kablolamasına ek olarak yazılım programlama da daha önemlidir.Ağ yönetimi yazılımı, grafiksel kullanıcı arayüzü kısmı, ağ yönetim modülünün gömülü sistem kısmı ve alıcı-verici devre kartının ağ yönetimi bilgi işlem birimi dahil olmak üzere nispeten büyük miktarda geliştirme çalışmasına sahiptir.Bunların arasında, ağ yönetim modülünün gömülü sistemi özellikle karmaşıktır ve araştırma ve geliştirme eşiği yüksektir ve VxWorks, linux vb. gibi gömülü bir işletim sistemi gereklidir.SNMP aracısı, telnet, web ve diğer karmaşık yazılım işlerini tamamlamanız gerekiyor.

(2) Hata ayıklama çalışması
Ağ yönetimi işlevine sahip endüstriyel sınıf optik fiber alıcı-vericinin hata ayıklama çalışması iki bölümden oluşur: yazılım hata ayıklama ve donanım hata ayıklama.Hata ayıklama sürecinde, devre kartı kablolaması, bileşen performansı, bileşen kaynağı, PCB kartı kalitesi, çevre koşulları ve yazılım programlamasındaki herhangi bir faktör, Ethernet fiber optik alıcı-vericinin performansını etkileyecektir.Devreye alan personelin kapsamlı bir kaliteye sahip olması ve alıcı-verici arızasının çeşitli faktörlerini kapsamlı bir şekilde dikkate alması gerekir.

(3) Personel girişi
Sıradan Ethernet fiber optik alıcı-vericilerin tasarımı yalnızca bir donanım mühendisi tarafından tamamlanabilir.Ağ yönetimi işlevlerine sahip Ethernet optik alıcı-vericilerin tasarımı, donanım mühendislerinin devre kartı kablolamasını tamamlamasını ve birçok yazılım mühendisinin ağ yönetimi programlamasını tamamlamasını gerektirir ve yazılım ile donanım tasarımcıları arasında yakın işbirliği gerektirir.

2. Uyumluluk
OEMC, fiber optik alıcı-vericilerin iyi uyumluluğunu sağlamak için IEEE802 ve CISCO ISL gibi ortak ağ iletişim standartlarını desteklemelidir.

3. Çevresel gereksinimler
A.Gerilim
OEMC'nin giriş ve çıkış voltajı ve çalışma voltajı çoğunlukla 5 volt veya 3,3 volttur, ancak Ethernet optik fiber alıcı-vericinin bir diğer önemli bileşeni olan optik alıcı-verici modülünün çalışma voltajı çoğunlukla 5 volttur.İki çalışma voltajı tutarsızsa, PCB kartı kablolarının karmaşıklığı artacaktır.

B.Çalışma sıcaklığı
OEMC'nin çalışma sıcaklığını seçerken geliştiricilerin en elverişsiz koşullardan başlaması ve buna yer bırakması gerekir.Örneğin yazın maksimum sıcaklık 40°C'dir ve fiber optik alıcı-verici şasisinin içi başta OEMC olmak üzere çeşitli bileşenler tarafından ısıtılır.Bu nedenle, Ethernet optik fiber alıcı-vericisinin çalışma sıcaklığının üst sınır endeksi genellikle 50°C'nin altında olmamalıdır.