قبلا دسته بندی فرستنده های نوری را معرفی کردیم و آموختیم که فرستنده های نوری را می توان به فرستنده های نوری تصویری، فرستنده های نوری صوتی، فرستنده های نوری تلفن، فرستنده های نوری دیجیتال، فرستنده های نوری اترنت و غیره تقسیم کرد. آیا می توان فرستنده های نوری را به دو دسته تقسیم کرد؟

فرستنده های نوری را می توان بر اساس تکنولوژی به 3 دسته تقسیم کرد: PDH، SPDH، SDH، HD-CVI.

گیرنده نوری PDH:
فرستنده و گیرنده نوری PDH (سلسله مراتب دیجیتال Plesiochronous، سری دیجیتال شبه همزمان) یک فرستنده و گیرنده نوری با ظرفیت کم است، به طور کلی برنامه های کاربردی جفت، همچنین برنامه های کاربردی نقطه به نقطه نامیده می شود، ظرفیت به طور کلی 4E1، 8E1، 16E1 است.

گیرنده نوری SDH:
ظرفیت فرستنده نوری SDH (سلسله مراتب دیجیتال همزمان، سری دیجیتال همزمان) نسبتاً بزرگ است، معمولاً 16E1 تا 4032E1.

گیرنده نوری SPDH:
فرستنده نوری SPDH (Synchronous Plesiochronous Digital Hierarchy) بین PDH و SDH است.SPDH یک سیستم انتقال PDH با ویژگی های SDH (سری دیجیتال همزمان) است (بر اساس اصل تنظیم نرخ کد PDH، در حالی که تا حد امکان از بخشی از فناوری شبکه SDH استفاده می کند).

نوع رابط:
مالتی پلکسرهای نوری به مالتی پلکسرهای نوری ویدئویی، مالتی پلکسرهای نوری صوتی، مالتی پلکسرهای نوری HD-SDI، مالتی پلکسرهای نوری VGA، مالتی پلکسرهای نوری DVI، مالتی پلکسرهای نوری HDMI، مالتی پلکسرهای نوری داده، مالتی پلکسرهای نوری تلفنی، مالتی پلکسرهای نوری اترنت و سوئیچ بر اساس مالتی پلکسرهای نوری طبقه بندی می شوند. رابط ها