با توسعه ارتباطات، اطلاعات مورد نیاز برای انتقال نه تنها صدا، بلکه متن، داده، تصاویر و ویدئو نیز می باشد.همراه با توسعه ارتباطات دیجیتال و فناوری کامپیوتر، در دهه‌های 1970 و 1980، سیستم‌های حامل T1 (DS1)/E1 (1.544/2.048Mbps)، رله فریم X.25، ISDN (شبکه دیجیتال خدمات یکپارچه) و FDDI (فیبر نوری) رابط داده های توزیع شده) و سایر فناوری های شبکه.با ظهور جامعه اطلاعاتی، مردم امیدوارند که شبکه های مدرن انتقال اطلاعات بتوانند مدارها و خدمات مختلفی را به سرعت، اقتصادی و موثر ارائه دهند.با این حال، به دلیل یکنواختی خدمات، پیچیدگی گسترش و محدودیت پهنای باند، فناوری‌های شبکه‌ای که در بالا ذکر شد فقط در نسخه اصلی هستند تغییرات یا بهبودهای درون چارچوب دیگر مفید نیستند.SDHتحت این زمینه توسعه داده شد.در میان فناوری‌های مختلف شبکه دسترسی فیبر نوری باند پهن، سیستم شبکه دسترسی با استفاده از فناوری SDH بیشترین استفاده را دارد.تولد SDH مشکل ناتوانی در همگام شدن با توسعه شبکه ستون فقرات و الزامات خدمات کاربر را به دلیل محدودیت پهنای باند رسانه ورودی، و مشکل «گلوگاه» دسترسی بین کاربر و شبکه اصلی حل می‌کند. و در عین حال پهنای باند زیادی را در شبکه انتقال افزایش داده است.نرخ بهره برداریاز زمان معرفی فناوری SDH در دهه 1990، این یک فناوری بالغ و استاندارد بوده است.این به طور گسترده در شبکه های ستون فقرات استفاده می شود و قیمت پایین تر و پایین تر می شود.استفاده از فناوری SDH در شبکه دسترسی می تواند پهنای باند عظیم در شبکه اصلی را کاهش دهد.مزایا و مزایای فنی در زمینه شبکه های دسترسی آورده شده است، استفاده کامل از مالتی پلکس همزمان SDH، رابط های نوری استاندارد، قابلیت های مدیریت شبکه قدرتمند، قابلیت های توپولوژی شبکه انعطاف پذیر و قابلیت اطمینان بالا برای به ارمغان آوردن منافع، و مزایای بلند مدت در ساخت و ساز و توسعه شبکه های دسترسی